Na een aantal weken goede berichten over dit boek gelezen te hebben, vond ik het zelf ook tijd om dit boek te gaan lezen. Dit was mijn laatste boek van 2020 en ik kon mijn leesjaar niet beter afsluiten dan met dit boek. Wat een heerlijk verhaal om je even helemaal in te laten verdwijnen. Ik heb er van genoten!
Flaptekst:
Een betoverende fantasy om jezelf keer op keer opnieuw in te verliezen
Cerys is veilig in het koninkrijk Aloriya. Er is geen ziekte of honger en er heerst al jaren vrede. Zo is het al sinds de eerste koning een deal maakte met de Vrouwe die het bos dat aan het koninkrijk grenst regeerde. Maar terwijl Aloriya opbloeide, werd het bos donker, vervloekt en verboden. Cerys weet dit maar al te goed: ze wist maar net te ontsnappen toen het bos haar vrienden en moeder vermoordde. Nu draagt Cerys een klein beetje van de vloek in haar bloed, een herinnering aan de dag dat ze alles verloor. Het grootste gevaar waar ze nu mee geconfronteerd wordt, als dochter van de tuinman, is de vervelende vos die haar maar niet met rust laat.
Als een nieuwe koningin wordt gekroond, dalen de dingen die lang verborgen lagen in het bos neer op het koninkrijk. Cerys wordt gedwongen te vluchten, met als enige metgezellen de kleine vos, een vreemde en krachtige beer en de magie in haar bloed. Het is aan haar om de legendarisch Vrouwe van het Woud te vinden en haar dorp te redden. Maar het bos is gevaarlijker dan ze ooit gedacht had en als de geheimen uit het verleden worden onthuld, is er alles voor nodig om te overleven.
Je wordt in het verhaal meegenomen met het verhaal van Cerys en van Vos. De perspectieven lossen elkaar af en lopen ook naadloos in elkaar over. Het is zo knap gedaan, ik lees zelden boeken waarin dit naadloos in elkaar overloopt. Dit zorgde er bij mij ook voor dat als ik in het ene perspectief aan het lezen was, ook erg nieuwsgierig was naar het andere perspectief.
Het is een verhaal met lekker wat actie, waardoor het tempo er goed in blijft zitten. Ik heb geen enkel moment gehad dat ik het traag vond. Ook de stukken waarin er wat minder tempo was vond ik prettig om te lezen. Ashley Poston houdt er van om duidelijke beschrijvingen te geven, waardoor je een helder beeld kan vormen van hoe iedereen er uit ziet en hoe het avontuur loopt.
Ik heb het boek op mijn e-reader gelezen. Daar zat de prachtige kaart ook in die in het begin van het boek zit, maar ik heb er niet naar terug gekeken. Dat is via een e-reader net wat lastiger. Dit is ook wel een boek dat mooi staat in de boekenkast, dus ik vermoed dat hij er voor mij nog wel in hardcover vond.
Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren. Het is een sterk boek met een ietwat zoet einde. Het einde had van mij wel wat pittiger gemogen, maar dat is een kleinigheidje. Het boek is tot een goed einde gebracht, je hebt wel echt het gevoel dat dit verhaal af is. De epiloog laat overigens nog ruimte over voor nog een vervolg. Ik hoop het wel!
Kelly's blog 